Categoriearchief: nieuwsberichten

Waar waren onze grootouders op 11 november 1918?

nieuwsberichten, , , , ,

Dit zijn de antwoorden die we hebben tot op vandaag: 

Bij de namen van mijn grootouders heb ik de link geplaatst naar het artikel dat ik vroeger over hen schreef.

Theophiel Casier – Hermenie Dewilde (1918)

Meter Alice Casier was vanuit Lovendegem met de familie teruggekeerd naar het kasteel Lummerzheim. Ze zouden er nog tot januari 1919 verblijven en dan terug naar Handzame gaan.

kloosterzuster, peter Jules Huyghe, overgrootvader, groottante Julia en overgrootmoeder (foto genomen door een Duits soldaat)

Peter Jules Huyghe,  groottante Julia en overgrootmoeder Romanie Laleman moesten als één van de laatsten Staden verlaten. Waar ze precies verbleven op 11 november 1918 hebben we nog niet kunnen achterhalen. Volgens een mondelinge bron zou dat in  Zwevegem geweest zijn. Over mijn andere groottante die kloosterzuster was in Koekelare heb ik ook geen informatie.

Jules Pype 1918

Pitje Jules Pype was na zijn opleiding in de VS vertrokken naar Europa. Ook van hem weet ik (nog) niet waar hij verbleef op 11 november. Op 9 november was hij aangekomen in Engeland vanuit Amerika. 

Cyriel Pype – Belgisch soldaat

Mijn grootoom Cyriel Pype was soldaat in het Belgische leger en sneuvelde in het eindoffensief op de Most in Oostnieuwkerke (Staden).

De zus van Pitje Jules verbleef met haar gezin in Frankrijk, Chalo St . Mars in het departement Essonne. Dit is ten Zuiden van Parijs.  Pas in 1919 keren ze terug naar Staden.

Mijn overgrootvader Henry Pype en zijn vrouw waren in september 1917 verplicht moeten vluchten. Ze verbleven op 11 november 1918 in Balen. 

Metje Marie Vanderiviere  was met haar vader en haar drie broers gevlucht naar Tomblay, ten noorden van Parijs. Twee van haar broers moeten toetreden tot het Belgische leger en zijn op 11 november 1918 aan het front.

familie Vanderiviere in Frankrijk.

 

tentoonstelling : “Nooit meer, misschien…” is geopend

nieuwsberichten, , ,

Gisteren, 10 augustus was de officiële opening van de tentoonstelling van Kortemark verbeeldt. 

Het is een tentoonstelling met beelden uit de regionale beeldbank.

De tentoonstelling gaat door in de oude pastorie. Een mooi (helaas verwaarloosd) gebouw met oude tuin. 

In de verschillende kamers komen volgende onderwerpen aan bod.

Gesneuvelden

Op de vlucht

Kinderen in bezet gebied

Het leven onder de Duitsers 

Strijd : kleine verhalen uit de Groote Oorlog
De tentoonstelling is van 11 augustus tot 2 september 2018, elke zaterdag en zondag van 14 tot 19 uur. De tentoonstelling is gratis.
Op de tentoonstelling vind je de foto’s terug die horen bij het verhaal van Emiel Laleman en van de familie Theophiel Casier – Hermenie Dewilde. 

Met dank aan heel veel vrijwilligers.

Enkel sfeerbeelden van de opening (foto: redstarlinezoeker)

vakantietijd – tijd om boeken te lezen

nieuwsberichten, , , , , ,

Vakantie. Dit zijn drie boeken die ik jullie kan aanbevelen. 

“De bekeerlinge” is een verhaal van een vluchtelinge in de jaren 1092 (de periode van de eerste Kruistochten).  Hertmans heeft documenten gevonden in Caïro maar ook in het kleine stadje in de Provence waar hij al verschillende jaren heen gaat om te schrijven. Op basis van deze documenten puzzelt hij het leven van een vrouw terug tot leven.

Het boek is boeiend van de eerste tot de laatste pagina. Voor wie van geschiedenis houdt, is dit verhaal zeker aan te bevelen. 

“Gloed” geschreven door de Hongaarse schrijver Sandor Marai is een heel mysterieus boek. Twee vrienden ontmoeten elkaar terug na 41 jaar en er komt een lang bewaard geheim aan de oppervlakte. Een verhaal over hoe je met herinneringen kunt omgaan.

Ik heb het in één keer uitgelezen en weet dat ik het ooit zal herlezen. Bijzonder mooi geschreven zoals alle andere boeken van Marai.

Onze vakantie start altijd met een bezoek aan het kunstendorp Watou. Dit jaar was dit niet anders. We gingen ook luisteren naar Peter Verhelst en zijn vrouw. Peter vertelde over verlangen, troost en verdriet. Hij sprak over zijn boek “voor het vergeten”. 

Thans ben ik het boek aan het lezen. Bij de Standaard vond ik volgende referentie

“Totaal onverwacht overlijdt de moeder van Peter Verhelst. Hij is getuige van de rouw van zijn vader en probeert daarbij ook zelf een weg te vinden in een proces vol rauw-realistische, mythische, zintuiglijke, essayistische en poëtische verhalen. Haast krampachtig graaft hij naar herinneringen. Tegelijk opent Verhelst op volstrekt originele wijze nieuwe werelden waarin edelherten, vissen, kunstwerken, witte katten en Japanse tuinen huizen.
Voor het vergeten is geen moederboek, en ook geen boek over de dood, maar een hartstochtelijke ode aan ons hakkelende, tastende verzet tegen betekenisloosheid en verdriet. Verhelst probeert met handen en voeten iets vitaals te scheppen. Iets wat we ons blijvend kunnen herinneren. Om eindelijk te kunnen vergeten.”

Veel leesplezier

De Amerikaan van de Geite

nieuwsberichten,

Het fotoboek over Jules Pype, mijn opa is afgewerkt. Is het volledig. Neen, dat zal het nooit zijn waarschijnlijk.

Het verhaal start in 1909 en eindigt in 1921 toen opa terug naar België is gekomen. 12 jaar VS gereconstrueerd aan de hand van officiële documenten. Neen, opa heeft weinig tot niets verteld over deze jaren aan zijn kinderen of kleinkinderen. Enkele stille getuigen gaven hun verhaal prijs. 

Het fotoboek kan je bestellen tot 31 juli 2018. Dan sluit ik de bestellingen af. Stuur een mail aan redstarlinezoeker@gmail.com als je er één wil ontvangen.

Een verrassing uit de VS.

nieuwsberichten
Deze week zat er een omslag uit de VS in mijn brievenbus. Inhoud : twee DVD’s met foto’s, brieven, stamboom,…. familie Laleman, VS.
Een deel zal verwerkt worden in de beeldbank van Kortemark, Zarren, Werken EN zal te zien zijn op een tentoonstelling in Kortemark in augustus – september 2018.
Dank aan Ronald P. LeFever, VS en Geert Laleman.
Emiel Laleman en twee van zijn zussen (foto : redstarlinezoeker)
 
Het verhaal van de familie Laleman en in het bijzonder van Emiel, WO I soldaat kon je al eerder lezen onder familie Huyghe Laleman : Emiel Laleman.
De foto’s kan je bekijken in het fotoboek : familie Laleman – Deygers

Over There

nieuwsberichten,

Dat Pitje met zijn legereenheid naar Europa is gekomen, wisten we.

Maar wanneer vertrok hij uit de VS ?

Hoelang was hij in Europa ?

Heeft hij moeten vechten of andere taken opnemen bij de heropbouw? 

Is hij met zijn eenheid terug naar de VS getrokken?

En wanneer?

Jules Pype 1918 – 1919 Amerikaans leger

 

 

“Over There” was het lied van het Amerikaans leger.  In 1917  gecomponeerd door Cohan.

De antwoorden op elk van deze vragen, kan je lezen in Jules Pype 1918 – 1919.

fotoboek bij het vluchtverhaal van de familie Casier – Dewilde

nieuwsberichten, , ,

Van het vluchtverhaal heb ik een fotoboek gemaakt. Het verhaal van 2300 woorden is aangevuld met oude foto’s en postkaarten. Het boek telt 30 pagina’s en wordt in een beperkte oplage verdeeld.

Wil je een fotoboek, stuur dan een mail naar redstarlinezoeker@gmail.com. Dit kan nog tot eind van deze maand. (febr. 2018)

 

Jean – François Millet

nieuwsberichten, ,

Een nieuw jaar. Ik dacht tijd voor iets anders….(lees : geen opzoekingen, blogbericht, etc)

In de brochure van Vormingplus vond ik volgende tekst ” Eén van de bekendste werken uit de schilderkunst is ongetwijfeld “Het Angelus” van Jean-François Millet (1814 -1875).Moest het schilderij niet zijn afgebeeld, dan wist ik niet over wie of wat ze het hadden. Misschien is het bij jullie ook zo? Je herkent de afbeelding maar wie was de schilder, voor wie werd het gemaakt, wat is de betekenis,….


foto: wikipedia

Verder in de aankondiging stond dat er twee tentoonstellingen in Rijsel gewijd zijn aan Millet : één retrospectieve en een tentoonstelling waaruit de invloed van Millets werk op de Amerikaanse kunst wordt aangetoond(*). 

Het feit dat het ging over een schilder die werkte toen mijn overgrootouders leefden, trok mijn aandacht. De aankondiging dat Millet invloed heeft gehad op de Amerikaanse kunst trok mij over de streep. Ik schreef mij in en vergat mijn voornemen.
Toch nog even opzoeken wat Angelus wil zeggen voordat ik naar de lezing van Joris Copenberghs ga, dacht ik. 

Het angelus (voluit Angelus Domini nuntiavit Mariae = Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt) is een katholiek gebed dat oudsher (sinds 1571) driemaal daags gebeden wordt; om zes uur ’s morgens, twaalf uur ’s middags en zes uur ’s avonds. Dus drie maal per dag roept de kerkklok op tot gebed met drie keer drie klokslagen die worden gevolgd door een beurtzang van evangelische citaten waartussen vervolgens een weesgegroet gebeden wordt. De eerste beweging is die van God naar mens. De tweede is het antwoord van de mens “Hier ben ik.” En de derde is het samengaan van de wereld van de mens en God. De gelovigen stopten hun werkzaamheden om te bidden. Dit gebruik is grotendeels in onbruik geraakt. 

Op het schilderij zien we dus de landbouwer en zijn vrouw op het land die even rust houden om te bidden. We zien rechtsboven de kerk.


Ik nam een foto in de tentoonstelling om te laten zien hoe klein het schilderij is in werkelijkheid. Het is klein omdat het niet in grote prestigeuze ruimtes moet hangen. Het is op het eerste zicht ook geen historische inkijk bij een belangrijk persoon. Het gaat over een boer, niet “de” boer. 

De gids liet ons kijken en gaf er zelf de volgende woorden aan. 

Het is een schilderij dat deemoed (nederigheid) uitdrukt. En ook dankbaarheid en verbondenheid. Millet was een religieus man en een boerenzoon. Hij wist wat hij schilderde en deed het met liefde. Het schilderij gaat over de waarheid van het gewone, eenvoudige dagelijkse leven zonder het te romantiseren. 

Ik laat je meegenieten van enkele andere werken van Millet. De foto’s heb ik genomen op de tentoonstelling in Rijsel.

een onafgewerkt schilderij en mooi

Vaak bevatten Millets doeken haast archetypische beelden die wijzen op een hard leven op het platte land. 

Het zijn beelden die worden overgenomen in de sociale fotografie van de jaren 1910 -1930 in Amerika. Crisis en armoede waren er troef. Fotografen als Dorothea Lange (1895 – 1965) en Walker Evans (1903 – 1975) hadden hetzelfde doel. De wezens en dingen tonen zoals ze zijn. Om hun beelden te vormen, hebben deze kunstenaars inspiratie gevonden in de realistische schilderkunst en in de schilderijen van Millet.

Om de echtheid te onderlijnen worden de opnames begeleid door uitgebreide legende’s om naam en stem te geven aan de stemlozen. Een gekend voorbeeld is Migrant Mother van Lange.

foto : redstarlinezoeker

Deze foto’s uit 1936 maakte Dorothea Lange in opdracht van de Farm Security Adminstration omtrent de gevolgen van de Grote Depressie. De moeder is Florence Owens Thompson. Hier afgebeeld met twee van haar kinderen. 

Als je het mij vraagt, het zou even zo een hedendaagse foto kunnen zijn, genomen in één van de vele Europese vluchtelingenkampen.


(*) Jean – François Millet & Millet VSA

Palais Beaux-Arts Lille 13 octobre 2017 –  22 janvier 2018

Kerstcadeau? Nieuwjaarsgeschenk? Enkele boekentips voor jong en oud.

nieuwsberichten, , ,

Het is niet omdat er bijna wekelijks een verslag was van het vluchtverhaal van meter Alice en haar familie, dat ik niets meer heb gelezen over migratie. Integendeel.

Een mooi verhaal over Ellis Island is “Laatste dagen op Ellis Island” van Gaëlle Josse. Het werd uit het Frans vertaald door Floor Borsboom en uitgegeven bij De Geus.

Over een paar dagen sluit het immigratiecentrum. We schrijven 3 november 1954. Directeur John Mitchell is de laatste op het eiland en hij kijkt in zijn dagboek terug op de vele schepen vol hoopvolle immigranten. Ik vond het een melancholisch boek gebaseerd op feiten. Een terechte winnaar van de EU literatuurprijs.

Het tweede boek dat ik wil voorstellen is “met de helm geboren” geschreven door Stefaan Van Laere.  Het is een biografisch vertelling gebaseerd op het rijkgevulde leven van Oscar Glas (1899 – 1996). In de Grote Oorlog was hij één van de Belgische opgeëisten uit Gent. In de jaren twintig ging hij zijn geluk zoeken in de Verenigde Staten.  Zijn oude dag bracht hij door in het kunstenaarsdorp Sint-Maartens-Latem en later in Gent.

 

Leer kinderen om van lezen en geschiedenis te houden. Dat is het doel van het boek getiteld “Les enfants de la Red Star Line“. geïllustreerd door Emmanuelle Eeckhout op tekst van Michèle Baczynsky en Geraldine Kamps. 

Het boek vertelt ons het verhaal van een 9 jarig joods kind, Yasha, die in een zeer arm dorp in Oekraïne woont tot de ochtend van 1923, wanneer gewapende Kozakken alles op hun pad vernietigen. Yasha en zijn gezin ontvluchten de ellende en het geweld en gaan naar Amerika. Yasha laat ons de lange, zware en gevaarlijke reis van zijn familie beleven en hij ontmoet er ook nieuwe vrienden. 

Dit verhaal over ballingschap en hoop, geïnspireerd door echte gebeurtenissen, is door meerdere generaties migranten geleefd en is meer dan ooit actueel nieuws. 

Veel leesplezier.