Dat er heel veel tijd gaat in opzoekingen moet ik jullie niet meer vertellen. En heel soms komt het tot een bijzondere ontmoeting. Deze zomer maakte ik kennis met Paula Vergote. Ze houdt het café “Steenoven” open in Wontergem.
Wat Paula te maken heeft met onze familie lees je in deel 13 van het vluchtverhaal familie Casier – Dewilde.
Lees wat er 99 jaar geleden gebeurde met de vluchtelingen in de Grote Oorlog.
Gevechten, soldaten die Wondelgem verlaten, opgeëisten, de aanhoudende griepepidemie, wederom vluchten,…. De ellende blijft maar duren of is er dan eindelijk toch een verandering?
We schrijven deel 12 van het verhaal van de familie Casier – Dewilde. Het is augustus 1918.
brengt het verhaal van de mensen die Oostnieuwkerke, Staden en Westrozebeke moesten verlaten tijdens de Grote Oorlog.
Aan de hand van 15 staties vertellen we het verhaal van de vluchtelingen : Schuwe maandag, de eerste vlucht richting Frankrijk en Engeland, de Schoolkolonies, de terugkeer, de heropbouw.
Je vind er onze kleine bijdrage aan de hand van de dagboeknoties van Julia Huyghe (groottante). De volledige tekst kun je hier lezen.
Er hangt ook een foto van Cyriel Pype, de broer van mijn grootvader. Hij was soldaat en is gesneuveld bij het eindoffensief.
Meer informatie over zijn dienstjaren bij het Belgische Leger vind je hier.
Ik vond er in de lange lijst van vluchtelingen ” Pype Desiré en Wybaillie Ludivoica” een broer van mijn overgrootvader. Hij vluchtte naar het departement Miévre in de Boulevard de la Republique in het stadje Chateau Chinon. Het jaartal kan ik niet lezen.
De familie Casier – Dewilde verbleef van december 1917 tot januari 1919 op het kasteel Lummerzheim. In december was dit met drie volwassen vrouwen en 18 kinderen.
Oorlog stond gelijk aan honger. En daarom wil ik jullie vertellen hoe mijn oma en haar familie toch aan eten kwam.
In januari 1918 was er goed nieuws tussen alle ellende. Dit alles en nog veel meer lees je in het nieuwe stukje “Alice Casier : december 1917 – januari 1918″
Toen ik vond dat het kasteel Lummerzheim ontworpen werd door architect Geo Henderick zocht ik deze op in google. Ik vond een lijst van bestaande gebouwen en de verwijzing naar een boekje over de architect. Deze zomer reed ik naar Gent. Mijn plan was om in het Design Museum het boekje te kopen. Ik dook de stad in en liep verloren in de kleine straatjes. Toen ik vaststelde dat ik de weg kwijt was, zag ik een heel mooi kleurrijk gebouw. Ik nam een foto en keerde op mijn stappen terug.
Het designmuseum vond ik. Helaas het was gesloten.
Thuis zocht ik informatie op over het gebouw op de foto en tot mijn verbazing kwam ik terecht bij Geo Henderick. Serendipiteit!
Meer over het kasteel en de architect lees je op de pagina “kasteel Lummerzheim.
Ondertussen weten we dat Meter Alice en haar ouders, grootouders, tantes, nonkel, neven en nichten vertrokken zijn uit Handzame en in Torhout aangekomen. Maar daar wordt het ook heel onrustig en de Duitsers sturen de vluchtelingen verder het binnenland in.
Waar moeten ze heen? Dat lees je in het stukje Alice Casier september 1917 – december 1917.
Foto’s bekijken, dagboeknota’s herlezen, extra info zoeken,… maar ook het veld in trekken, letterlijk. Waar woonde meter Alice als ze kind was?
De Kruisstraat dat was de straat of toch niet!
Op het tweedaagse kermisprogramma van koeke-zondag 11 juli 1897 vonden we het antwoord.
Verdere duiding vind je onder de pagina Handzame 1914 – 1917
In stukjes en beetjes leer ik het geboortedorp van mijn meter Alice kennen. “Handzame”
Ik bezoek het kerkhof en vind er heel veel graven met de naam “Dewilde”, enkele met de naam “Casier”.
Ik vind er ook het graf van Prudence Dewilde met haar eerste man Cyriel Casier.
Het grafzerk is een stamboom op zich. Onderaan zie je de namen van haar eigen ouders staan : Leo Dewilde en Barbara Dewilde.
Onder het verhaal zet ik terug een stukje muziek.
Ik kies voor “When I’ am laid in earth” van Purcelli gezongen door Simone Kermes. Het is een heel, trage versie.
Lees ondertussen verder het verhaal van Alice Casier door hier te klikken.
Een lang weekend, mooi weer,.. tijd voor een streepje muziek.
Vertellen over iemands leven kan op heel verschillende manieren. Met de hulp van officiële documenten, aan de hand van foto’s, dagboeken..
Een totaal andere wijze is die van Suzanne Vega. Over het leven van Carson McCullers maakte ze de LP “Lover, Beloved : Songs from An Evening with Carson McCullers”.
Ik laat ze zelf vertellen over dit project. Of ga onmiddellijk naar het tweede filmpje waar Suzanne “New York is my destination” zingt.
Bij de start van mijn opzoekingen over mijn opa Jules Pype had ik mezelf een lijst gemaakt van 10 vragen.
Vraag 8 bleef ten dele onopgelost tot voor enkele weken.
Op de keerzijde staat POST CARD en Deze foto kan altijd worden verkregen van ? photo CO. LOU. KY
LOU. KY betekent Louisville, Kentucky en bracht ons samen met zijn naturalisatiebewijs bij Camp Zachary Taylor.
Het eerste deel dat loopt van 23 juli 1918 tot zijn vertrek uit het opleidingkamp kun je lezen onder een nieuwe pagina : Jules 1918 (1).